Afgelopen week is Baer Smit overleden. Na bijna 40 jaar was de voorstelling ‘Oppetied’ voor hem de laatste revue waar hij aan deelgenomen heeft. In 2019, net voordat ‘Hoog bezuik’ in première ging, blikten we met Baer terug op zijn ervaringen met de Zittesje revue. Hieronder het artikel dat destijds in de media verscheen:
Baer Smit: bijna 40 jaar revuu-ervaring.
Sinds 1981 stond Baer samen met zijn vrouw Corrie onafgebroken op de bühne tijdens de voorstellingen van de Zittesje revuu. Als de voorstellingenreeks van ‘Hoog bezuik’ op 8 november in prémière gaat, zit Baer Smit weer naast zijn Corrie. Deze keer echter niet in de grime, maar op de rode, pluchen stoelen van schouwburg De Domijnen. Voor de eerste keer sinds bijna 40 jaar gaat Baer vanaf de andere kant van het rode gordijn genieten van de humor, het toneelspel en live muziek van de Zittesje revuu.
Van ‘meister’ naar toneel
Terwijl in Sittard de weekmarkt aan de gang was, werd Baer Smit op 5 november 1931 geboren in de Vroedvrouwenschool van Heerlen. Baer leerde Corrie kennen in 1934 op de schaatsbaan van de roeivijver. Hij bood haar een kop warme chocolademelk aan en de vonk sloeg over. Na de opleiding aan de HBS ging Baer aan de slag als los-arbeider bij de veiling in Beek om na zijn diensttijd bij Nol Dieteren van modezaak ‘Van Neer Eyckeler’ op de vrachtwagen te rijden. Uiteindelijk belandde Baer in het onderwijs en begon te werken in scholen in Heerlen. Baer Smit: ‘Toen in Sittard Harie Vromen
het niet meer zag zitten om mee te spelen in de revue, herinnerde Nico Jessen zich dat ik vroeger ooit een rol gehad had bij het Limburgs toneel van Jacques Engelen. Jules Paques kreeg de opdracht mij naar Sittard te loodsen en tevens José Willems-Jessen mee te slepen hetgeen erg gemakkelijk ging. Harie had maar een paar zinnen in die revue , maar toch moest ik en dus ook José wekenlang elke vrijdag naar Sittard om onze kleine rol op te zeggen. Wij waren er steeds, hetgeen van de Sittardenaren niet altijd gezegd kon worden. Menigmaal moesten we terug naar Heerlen wegens
het ontbreken van de tegenspelers. Maar het haspelend begin mondde uit in een revueleven dat grote hoogte bereikte. Met als vast pandoer grote lachsalvo’s uit de zaal’. In 1989 verhuisden Baer en Corrie naar Sittard. Aan hun tijd in Heerlen hebben ze mooie herinneringen over gehouden. Baer: ‘Waar we ook verbleven, steeds hadden we buren waarmee we
de oorlog konden winnen. De parochie zag mij als de ‘meister’. Dat waren nog eens tijden. Daarnaast was ik lid van het zangkoor, opa in de speeltuin, leider bij de verkenners, gaf ik gym aan clubs, was atletiek trainer en participeerde ik als lid van menig comité’. Baer en Corrie wonen nu in het Kapittelhuis onder de schaduw van de Petruskerk in het centrum van Sittard. Baer: ‘Een buurt waar iedereen, iedereen kent en ook de een de ander verwent. Hier schijnt de zon ook bij regenweer’.
Thuisgevoel bij de Zittese Revuu
Op het toneel voelde Baer zich meteen thuis in de groep, maat hij vond zichzelf geen natuurtalent. Elke uitvoering weer genoot hij van het geboden spel en het dankbare applaus van de zaal. Voor Baer was ‘Dao wo ich gebaore bèn’ in 1981 zijn eerste voorstelling. ‘Ik kan me nog herinneren dat Mariet Eyckeler het openingslied zong. Verder varieerden de scènes nogal zoals een sketch van een ouderwets schooltje waar Wim Schutgens de onderwijzer was en onder andere Jan van Kempen een rol als leerling had. De zaal lachte en het publiek genoot’, blikt Baer terug. In al die jaren dat hij samen met Corrie op de bühne stond heeft hij veel voorbij zien komen: van de Amerikaanse inkwartiering in het Bisschoppelijk College waarbij de Keutelbeek ‘Shitriver’ werd tot de Sittardse Boys en VVS die tegen elkaar een voetbalwedstrijd speelden. Baer: ‘ Als ik terug kijk op al die jaren dan herinner ik me de ontvangst van Prins Bernard en kruidenier Thei van Kempen die als middenstander geen mening gaf. Ook zie ik de wagenbouwers uit de optochthal die zich buigen over
de werktekeningen. Of Mirjam Meeuvis, beter bekend als Mirjam van Kempen. Zij speelde ooit bewaakster van gevangenen. Als zij landde met de helicopter en vervolgens gelaarsd de bühne op kwam, kwam de zaal niet meer tot bedaren’.
Corrie en de draaischijf
De Zittesje revuu kenmerkt zich ook door het toepassen van vernieuwende en technische hoogstandjes. Een aantal jaar geleden werd er voor de eerste keer gebruik gemaakt van een draaischijf op de bühne om het decor snel te laten wisselen. Baer zijn ogen beginnen te twinkelen als hij daaraan terug denkt. ‘Ons eerste verblijf op de draaischijf was heerlijk. We draaiden naar harte lust op het ‘sjipke’. Toen later weer eens gebruik van de schijf gemaakt werd, moesten we van Nicole Schurgers, die toen regisseerde, allemaal oefenen . Ik zie het nog voor me. Corrie stond met één been op de schijf en met het andere op de vaste vloer. Het gevolg was dat ze languit op haar rug lag. Bij de volgende repetities was het : ‘De schijf gaat draaien, jongens houd Corrie vast’. Toen Baer verlamd raakte in zijn gezicht, ging het praten steeds moeizamer. Hij wilde dan ook gaan stoppen met zijn spel bij de Zittesje revuu. Tijdens een bezoek aan een andere voorstelling in de schouwburg kwam hij Nicole Schurgers tegen. Baer Smit: ‘Voordat ik iets kon zeggen zei ze: ‘Ik weet
wat jij wil zeggen, maar jij gaat niet stoppen. Jij hoort erbij en jij doet mee’. Dat is volgens Baer ook de kracht van de revuu-familie: een goede sfeer, onderlinge acceptatie en jong en oud die plezier maken met elkaar. Met ‘Hoogbezuik’ is voor Baer het theaterdoek definitief gevallen. Uiteraard is hij in november aanwezig als toeschouwer om naar de theaterprestaties van de voor hem zo vertrouwde en bekende revuu-familie te kijken. Baer: ‘Wat denk je dat het nu pijn doet niet meer te kunnen participeren in dit grootse gebeuren. Ik ga wel kijken en met mij weer de hele familie op de
laatste middag. We gaan genieten van het optreden door alle vrienden en vriendinnen van onze revue. En laat niemand zeggen dat er iets mankeert. Geniet van de onzin die uitgekraamd wordt. De muziek, het spel en de dans pakken je in. Wie niet gaat mist wat. Ich kan ’t weite’, besluit Baer die in november als de revuu op de planken staat de mooie leeftijd van 88 jaar mag bereiken.